De geschiedenis van Dublin

De plaats waar de stad Dublin nu staat wordt voor het eerst genoemd in de geschiedenisboekjes door de Griekse geograaf Claudius Ptolemaeus. Het is echter pas enkele honderden jaren later, op het moment dat de Vikingen hier een kleine gemeenschap oprichtten dat we de naam ‘Duiblinn’ tegenkomen. Aan de andere zijde van de rivier bevond zich een Ierse gemeenschap die ongeveer dezelfde naam droeg. Het zou echter nog enkele honderden jaren duren voordat de naam Dublin zou verschijnen op officiële documenten. Nadat een groot deel van Ierland werd ingenomen door de Noormannen werd Dublin de hoofdstad van het Engelse deel van het land.



Late Middeleeuwen

Halverwege de 12e eeuw werd Dublin de hoofdstad van de ‘Heerlijkheid Ierland’ die onder het bewind stond van de Engelsen. Hierdoor komen er in deze periode veel inwoners uit Engeland en Wales naar de stad toe. Dit zorgde soms voor grote spanningen en in het begin van de 13e eeuw kostte dit ongeveer 500 kolonisten uit Bristol het leven. Er woonden intussen ongeveer 7000 mensen in de stad die er een onzeker bestaan leidden. Zo werd de stad zwaar getroffen door de ‘zwarte pest’ en later door de ‘builenpest’. Daarnaast moesten de inwoners grote bedragen afstaan aan de omwonende clans, zodat ze niet geplunderd werden. Later ging de stad gebukt onder de ‘Rozenoorlogen’ en werden de buitenwijken van de stad verwoest en verbrand door de Schotten.

De Tudor-dynastie en de 17de eeuw

Het waren enkele leden van de ‘Tudor-dynastie’ die een einde maakten aan de Rozenoorlogen en vanaf 1541 als koning over Ierland heersten. Hier waren de Engelse inwoners van de stad blij mee totdat de overwegend Rooms-katholieke inwoners van Dublin verplicht mee moest werken aan Protestantse Reformatie. Wie hier openlijk tegen protesteerde, moest dit bekopen met de dood. De Tudors hebben ook enkele goede dingen gedaan, zoals het Trinity College geschonken aan de stad. Na de ‘Negenjarige Oorlog’ is het gedaan met de macht van de Tudors in Dublin en Ierland.
Het einde van de Tudors in Dublin betekent ook al snel het einde van de protestanten in deze stad. Zo worden de over het algemeen Engelse protestanten in 1641 tijdens de Ierse opstand verjaagd. Dit leidde echter weer tot hevig Engels verzet en uiteindelijk tot de verovering van Ierland. De katholieken werden verbannen uit de Engelse steden en uiteindelijk werd het onder Engels bewind het ‘Ierse koninkrijk’ gesticht.

De ontwikkeling van Dublin

In de tijd van de Engelse overheersing groeide de stad snel en werden er veel oude gebouwen gesloopt. Het centrum van de stad kreeg een nieuw wegenplan. De kleine nauwe middeleeuwse straten werden vervangen door brede lanen en bekende straten zoals O’Connell Street en Dame Street waren een feit. Het is in deze periode dat de componist Händel naar de stad komt en hier voor het eerst zijn oratorium ‘Messiah’ ten gehore brengt. In deze periode was de schrijver van ‘Gullivers reizen’, Jonathan Swift decaan van ‘Saint Patricks Cathedral’. De stad ging echter nog steeds gebukt onder de Engelse protestantse overheersing. De protesten hiertegen in de stad begonnen steeds meer vorm te krijgen en uiteindelijk leidde dit tot de vorming van de ‘Society of United Irishmen’. Wat uiteindelijk leidde tot de Ierse opstand van 1798. Een direct gevolg van deze opstand was de samensmelting van de twee koninkrijken tot het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Ierland. Enkele kopstukken van deze opstand, zoals de Shearers broers, werden vermoord.

De weg naar onafhankelijkheid

De Ierse opstand van 1798 is echter wel de eerste stap geweest naar een onafhankelijk Ierland. Nadat het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Ierland werd gevormd konden ook katholieken volwaardig burgerschap van Groot-Brittannië krijgen. De drang naar onafhankelijkheid bleef ook hierna erg groot. De stad was ondertussen in de industriële revolutie terechtgekomen en had met de fabrieken van Guinness, Jameson en Jacob’s voldoende werkgelegenheid. Er werden ondertussen nog wat pogingen gedaan om een onafhankelijk Ierland uit te roepen, maar deze liepen op niets uit. Van augustus 1913 tot het begin van 1914 werd hier onder leiding van James Larkin de ‘Dublin Lock-out’ georganiseerd; wat één van de grootste stakingen van die tijd zou worden. In 1914 stemt de Britse regering er uiteindelijk in toe om mee te werken aan een onafhankelijk Ierland. Het zou echter nog tot 1927 duren voordat het land enige vorm van onafhankelijkheid zou krijgen. Hier gingen dan ook nog de Paasopstand, een onafhankelijkheidsoorlog en een burgeroorlog aan vooraf. Hierna spreken we over de ‘Ierse Vrije Staat’.

De Republiek Ierland

De Ierse Vrije Staat werd in 1949 opgegeven en omgedoopt tot de ‘Republiek Ierland’ met Dublin als hoofdstad. De stad groeit steeds harder en delen van de oude wijken worden herbouwd om voor beter huisvesting te zorgen. Net wanneer de stad in een wat rustiger vaarwater kwam te liggen ontstonden ‘The Troubles’. De paramilitaire beweging ‘Ulster Volunteer Force’ en de ‘IRA’ pleegden meerdere aanslagen op elkaar en op doelwitten in de stad. Zo werd op de plaats waar nu de ‘Spire’ staat ‘Nelson’s Pillar’ opgeblazen en zijn er in de jaren ’70 enkele zware bomaanslagen in de stad gepleegd waarbij enkele tientallen doden vielen. Het is pas sinds 1998 dat er een vredesakkoord is getekend en deze ‘Troubles’ tot een einde zijn gekomen. Vanaf deze periode kwam de stad in een sterke economische groei. Het was de snelst groeiende economie van Europa en één van de rijkste steden van Europa. In deze periode kwamen grote bedrijven zoals Google naar de stad en werden Projecten zoals de ‘Docklands’ ontwikkeld. De economische recessie van de afgelopen jaren treft de stad echter hard en veel van de grootse nieuwbouwplannen zijn geschrapt of uitgesteld; andere complexen staan leeg.